26 agosto 2009


430/175, sonetto 306/169° in dialetto

Nondum matura

’L òn de mezza età (dopo i quaranta ’i é tuti veci) el varda a toseta da l’aria ingenua e finta che lo incanta studiandoghe avari e tette: la spèta al varco de na stupidaa che ’asse infranta ogni congettura che ’l cuor zà deta ché prima o poi ’a toseta s’inpianta anca se’a pensa, so ’a verta camiseta... I disdoto-vinti ani in fior no dura se dise el vecio fasendose orso co ’a sofferenza de na voja impura no esiste paròe par tacar un discorso ma suìto el volta el pensier sul dorso al sangue e al sogno: “Nondum matura...”