26 agosto 2009
430/175, sonetto 306/169° in dialetto
Nondum matura
’L òn de mezza età (dopo i quaranta
’i é tuti veci) el varda a toseta
da l’aria ingenua e finta che lo incanta
studiandoghe avari e tette: la spèta
al varco de na stupidaa che ’asse infranta
ogni congettura che ’l cuor zà deta
ché prima o poi ’a toseta s’inpianta
anca se’a pensa, so ’a verta camiseta...
I disdoto-vinti ani in fior no dura
se dise el vecio fasendose orso
co ’a sofferenza de na voja impura
no esiste paròe par tacar un discorso
ma suìto el volta el pensier sul dorso
al sangue e al sogno: “Nondum matura...”
|