8 maggio 2009

432/176a - sonetto 307/170°

El lapsus

’L àvaro de soto pèndulo a discora
su pal viso l’aria grigio-maron
de chi é pì furbo de ’a legge o par de sora
’a palpebra sbassada del teron:

“essendo mafioso...” ghe scampa fora
che resta tutti mal: na confession 
cussì netta no ’i se’a spetéa gnancora;
lu se ferma, tutti s’ha reso conto, 

el lapsus trancia, żitisse, inbaùca, 
el fondator de Forza Italia fa finta de gnente 
specie de quel c’ha da pensar ’a żente

tranquìo el se coregge, el struca
’e gengive col aplomb de un granduca
conculcando ’a verità, indifferente.