432/176a - sonetto 307/170°
El lapsus’L àvaro de soto pèndulo a discora su pal viso l’aria grigio-maron de chi é pì furbo de ’a legge o par de sora ’a palpebra sbassada del teron: “essendo mafioso...” ghe scampa fora che resta tutti mal: na confession cussì netta no ’i se’a spetéa gnancora; lu se ferma, tutti s’ha reso conto, el lapsus trancia, żitisse, inbaùca, el fondator de Forza Italia fa finta de gnente specie de quel c’ha da pensar ’a żente tranquìo el se coregge, el struca ’e gengive col aplomb de un granduca conculcando ’a verità, indifferente. |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |