22 novembre 2006
181, s. 103/37°
Al bar-pasticceria
Da zinqu’euro te m’ha mostrà i tre tochi
pa’ farme veda, co l’espression fessa,
che no te véa modo inte chea ressa
de canbiàrmene zinquanta, ché un pochi
vée da dàrgh’i a quel che do bajochi
vanzéa... Chissà, forse ’a barba spessa...
Son scanpà via parché jere de pressa,
ma vesse ordinà un caffè e do cioki
te varàe trovà ’nt’el scanso darente
i quaranta oto par darme el resto…
N’ho capì se te jera dipendente
o parfin ’a parona (son foresto),
e siben che no s’ha inacort ’a zente
resta tuta l’antipatia del gesto…
|