22 novembre 2006

181, s. 103/37°

Al bar-pasticceria

Da zinqu’euro te m’ha mostrà i tre tochi pa’ farme veda, co l’espression fessa, che no te véa modo inte chea ressa de canbiàrmene zinquanta, ché un pochi vée da dàrgh’i a quel che do bajochi vanzéa... Chissà, forse ’a barba spessa... Son scanpà via parché jere de pressa, ma vesse ordinà un caffè e do cioki te varàe trovà ’nt’el scanso darente i quaranta oto par darme el resto… N’ho capì se te jera dipendente o parfin ’a parona (son foresto), e siben che no s’ha inacort ’a zente resta tuta l’antipatia del gesto…