10 dicembre 2007


Sior Mateo de Matei de Maton

Ogni do mesi i sposi ne invita a ’ndar a smagnazzar fora co lori e sempre ’i sceglie un local pien de “vita” dove ’a salvietta de carta a coeori ’i t’à fa pagar “coperta finita”; lu l’ha trào par s-gionfarse a priori e dissetarse na sete infinita, éa de contarne paturnie e timori. Se ciàcoea de tabachi e de gome, quindi, diviso el conto de ’a magnada (a metà…), lu fa boéta a so nome parché so a so denucia de l’intrada el pol detrar, no se capisse come, fin a carta igienica de ’a . . . . . .