Signora RosaPa’ so mare che compìa novanta- tre ani, Silvio ha parecià ’na festa de compleano co davero tanta zente: el g’ha regaeà ’na bea zesta de fiori e ’l ha contà che l’é ’na santa dòna, pa’ i rosari che ’a gh’inpresta (gnanca no ’l se rende conto de quanta Grazia ghe vorà a scontar ’a funesta genìa); po’ la strucona par ben la basa so ’a boca come so pare... E a noialtri invidiosi che ormai ven ’e bae piene de quel che’l fa, ’e amare riflession ne resta che sol speren che proprio no ’l dure quant so mare. |