Signora Rosa
Pa’ so mare che compìa novanta-
tre ani, Silvio ha parecià ’na festa
de compleano co davero tanta
zente: el g’ha regaeà ’na bea zesta
de fiori e ’l ha contà che l’é ’na santa
dòna, pa’ i rosari che ’a gh’inpresta
(gnanca no ’l se rende conto de quanta
Grazia ghe vorà a scontar ’a funesta
genìa); po’ la strucona par ben
la basa so ’a boca come so pare...
E a noialtri invidiosi che ormai ven
’e bae piene de quel che’l fa, ’e amare
riflession ne resta che sol speren
che proprio no ’l dure quant so mare.
|