24 settembre 2006
150, s. 72/15°
Freschìn
Co ’a man sora ’a tovaja de bonbaso
el se senta a tòea, el varda ’a mujer
intanto che la ghe suga el sculier
e ’a fa finta de no far nessun caso
quando lu in alto el leva el bicièr
pa’ nasarlo prima de impenirlo raso.
Ma quando ’a smorfia ghe ranzigna el naso
’a se bloca: “No’l continua el mistier...
dio, ancora el gòt che sa da freschin”
e sicome no ha cuor che ’l se lamente
suìto ’a core a canbiàrgheo, col morbin
ché la giudiche ’na bona da gnente:
del resto ’l é da senpre el so destin
no ver ocio a tut senpre presente.
|