24 settembre 2006

150, s. 72/15°

Freschìn

Co ’a man sora ’a tovaja de bonbaso el se senta a tòea, el varda ’a mujer intanto che la ghe suga el sculier e ’a fa finta de no far nessun caso quando lu in alto el leva el bicièr pa’ nasarlo prima de impenirlo raso. Ma quando ’a smorfia ghe ranzigna el naso ’a se bloca: “No’l continua el mistier... dio, ancora el gòt che sa da freschin” e sicome no ha cuor che ’l se lamente suìto ’a core a canbiàrgheo, col morbin ché la giudiche ’na bona da gnente: del resto ’l é da senpre el so destin no ver ocio a tut senpre presente.