16 luglio 2014


505/212° in dialetto - sonetto 360/205° 

El porzel

E noaltri ghe voén ben ai cani, li tratén come fioi de fameja e ghe fen far de tut, anca i maeani, sen contenti co ’i ne sbaja e ne sveja. Ghe voén ben ai gati, furbi e scaltri, cofà madòne che dona ’a paveja fin de fermarse a magnar da noialtri gnanca stirando par grazie ’na zeja. E al porzel, sì, ghe voén anca ben ma no ghe dén nome, se no ’l pareja el trao d’un cristian... Da come che sen par no sentir pecà o maraveja pa’ un ano ’l denigren parché savén che po coparén un che ne someja.