3 ottobre 2006

152, s. 74/17°

Dialogo

«El va via vestìo come ’na volta ’e braghe co ’a piega e ’a camisa col coét inamidà che ’a par ciolta dal cassetton del nono... tant lisa...» «Ma però el sta ben co ’a barba folta» ’A toseta che ’a par de astio intrisa replica al mandoeon che no la scolta: «Pecà che la é rossa, żàea e grisa!» «Un sac de robe a ti no te garba: ’l avéa tiràda in qua co un fià de tinta» «Proprio no me va j omeni co a barba ’a me dà l’idea del sporc» convinta ghe tronca ’a paroea sol nassa ’a sbarba1 piena de brufoli e de fondotinta.
1 - sbarba: ragazzina