3 ottobre 2006
152, s. 74/17°
Dialogo
«El va via vestìo come ’na volta
’e braghe co ’a piega e ’a camisa
col coét inamidà che ’a par ciolta
dal cassetton del nono... tant lisa...»
«Ma però el sta ben co ’a barba folta»
’A toseta che ’a par de astio intrisa
replica al mandoeon che no la scolta:
«Pecà che la é rossa, żàea e grisa!»
«Un sac de robe a ti no te garba:
’l avéa tiràda in qua co un fià de tinta»
«Proprio no me va j omeni co a barba
’a me dà l’idea del sporc» convinta
ghe tronca ’a paroea sol nassa ’a sbarba1
piena de brufoli e de fondotinta.
1 - sbarba: ragazzina
|