14 novembre 2008

394/152 - sonetto 280/147

Piove, piove...

Ferma soto el diluvio ’a vigiessa intabarada – un spaventapasseri – bloca e ingruma ’a fi’a che s’inspessa de ’a żent che riva dai treni e ’a se fa soprafar dae machine che ha pressa e che co ’a piova se lava ’e carcasse no ’a testa, e poc ’a s’intaressa dei tosatei che ha da ’ndar in classe. Su quel che ’a fa co ’a man distesa par fermar ’a prima corsia (e dopo chealtra) me bute, stuf de l’attesa, e ’a me scanòcia, na gata al topo che s’ha infià so ’a prima sfesa... Par mi no ’a véa capìo el so scopo.