27 agosto 2016

536/225^ - sonetto 379/213° in dialetto

Novant’anni

Sorpreso de trovarme inte’l convivio, cossa poée dir de sensà, che no’l fusse ripetizion ma un GRAZIE a Livio e a tuta ’a bea fameja Trevisiol? Eh sì, jere propio davanti a un bivio: parlar o tasa (che ’l é quel che vol i pì)? ... senza paròe pa’ un archivio d’esperienza, de tre fie e un fiol... Cossa regaeàr a un omo par ben conossù in Francia nel Otantasìe, che m’à senpre dimostrà simpatia, e stima, immeritàa e gradìa: Come ricordar ’e so zentomìe fineze? E ’l é pì quel che no savén…