Come ’a Panda pa’ un pastor sardo

12 novembre 2017


550/235^ s. 393/223° in dialetto 

I

Co ’a so Panda el rude pastor sardo porta el can e anca ’e piègore in giro e legna; e sona el motorin-petardo ora come un phon ora come un ghiro; co ’a so Panda va ’l aspro pastor sardo a cior el formaio, el late, el butiro, zinque saeami, na pezza de lardo; el porta ’l amigo in piazza a un tiro de s-ciop, opur pì lontan, do giorni el se inoltra inte ’a Barbagia, traversando deserti da paura, e co ’l vede do masurini storni in mezo al paltan de ’a vita pì dura li carica tra i vasi de acqua ragia.

551/236^ s. 394/224° in dialetto 

II

I complimenti fa senpre piazer, anche se quando son in mezo a’a zente mi tende a imbarazzarme, a ver un fià de freni, a far finta de gnente e li devìe, li fae rimar, par poder schermirme: oh sì, son inteigente e bel, come el cul del vedel, ho el saér de un mus o de un gat deficiente Preferisse i complimenti butài là che me fa sentir manco che in ritardo e i riconosse a me ecletticità; ma el pì bel, de un amigo bastardo che el scherzo al “Grazie” ha conpagnà: te si come ’a Panda pa un pastor sardo.