16 giugno 2017

507 - sonetto 362 

Zà-chèo

Quando ’a me cara mare o me sorèa le à bisogno de un piazer, ché le é strache, ’e me invita a magnar: «Bea idea», ma suìto ’e me tira pa ’e tirache: «Za che te vien par qua, fame sta bea…» E po ’e me riciama par dirme: za che te sì, comprame l’Uhu e ’na rondèa che giuste tut prima che’l se stache… Come mi, anca el nano avido del Vangèo che Gesù ciama zo dal sicomoro no credo che’l se ciamesse Zachèo ma che chel nome el sior Conta-oro se ’o desse lu sufiando ’a scotadéo parché aprofità da tut el coro.