27 novembre 2006

184, s. 106/39°

Tanto el tempo ’l é del Signor

De luni, al marcà, in bicicreta uno ha modo de gòderse un giret... Ma, se te ra’enta, par che ’a toseta col vecio e’l contadin col tratoret se move a scati, tuti co ’na freta (o pressa, ma ’l verso ’l à da essar dret) che a ti, che te fa ’a to strada, i te peta se ghe toca fermarse un fiantinet: tuti che core, che in giro scanocia par no pèrdarse gnent, dal dotor ’a riceta, un bondì al amigo, el bocia da vestir, ’a forfe dal ugador (no l’é pronta!), ’a żente fin straocia... Mah... ché tanto el tenpo ’l é del Signor...