26 novembre 2008

397/154 - sonetto 282/149°

Mai conpìo mi

Ogni età porta co éa calcossa de misteriosamente sorprendente ’a pìcoea no manco de ’a pì grossa e sia el bocia che sa poc gnente sia el vecio col pìe drento ’a fossa d’ogni novo ano che riva sente el mistero che intorno cerca glossa e no vien da l’età de chealtra zente. El pare de na carissima amiga ’l ha un’espression tuta sua, da ani, par esprima el mistero, ’a fadiga d’un’età nova co tut’i so afani, e che ve regae parché ’a m’intriga: «Mai compìo mi cussì tanti ani!»