422/170 - sonetto 300/165
A chi ghe dae ’a carèga?Son rivà presto parché vée caro sentarme, ho trovà na carega in fondo a’a ciesa, ma continua a rivar żente: co ’e tarme, vecia, storta, indormenzada e obesa. Mi son żóvane e forte, posse alzarme é na vita che lo son, no me pesa... adess me tocarà star in allarme, e dàrghea... a chi, senza far offesa? A chea sioreta mora là, pużada, che no la é gnanca tant vecia e straca? O a questa qua pì grassa e inderegada coi tachi a spillo che tra un fià se spaca? O a quea magreta tuta incotonada, beghina stronzeta che sa da laca? |